Categorie: Uncategorized

Als iets succesvol is, moet je eigenlijk niets veranderen. Zo ook de motorweekeinden, die door Peter van mc Flardinga worden georganiseerd. Gewoon een hobby van hem, medemotorrijders blij en gelukkig maken. Niet onder de vlag van mc Flardinga, maar gewoon voor motorrijders, die een paar dagen op stap willen gaan. Buren, kennissen, vrienden, familie, iedereen kon aansluiten. Nieuwe deelnemers meldden zich aan, anderen sloegen een jaartje over. Deze keer ging het wederom naar Hotel Maas in Lutzerath, waar we vorig jaar ook verbleven en dat smaakte toen naar meer. Hotel Maas is een bekende naam onder motorrijders, waar velen regelmatig komen. Ik kom er al vanaf 2000 elk jaar minimaal een keer om daar met kennissen/vrienden een midweek door te brengen. Je weet wat je hebt en krijgt bij Hotel Maas, vriendelijk personeel, goed eten en drinken en een perfecte service. Uiteindelijk zou het aantal deelnemers zo rond de 28 gaan worden en Peter had twee routes gemaakt, die een ieder vrijelijk en naar eigen inzicht kon rijden. Bij vertrek werden afspraken gemaakt wie met wie zou rijden. Vol goede moed ging men op weg naar de Eifel en een ieder zou in de loop van de dag geconfronteerd worden met een paar flinke buien en die regenkleding noodzakelijk maakte. Maar uiteindelijk bereikte een ieder het hotel. Biertje of een ander drankje nuttigen, warme maaltijd (uiteraard weer overvloedig en lekker) en daarna samen zijn op het terras. Na de nacht en het ontbijt werden de motoren gestart en ging men op pad. Sommigen maakten gebruik van de routes van Peter, anderen hadden andere ideeën. Het beloofde mooi weer te worden, maar voor een werd het een dag om gauw te vergeten. Peter vd Knaap zijn motor stopte er mee en er was geen gang meer in te krijgen. Bleek dat de accu de geest had gegeven. Aanvankelijk werd gedacht aan vocht in het contact, omdat de avond ervoor het echt oude wijven had geregend. Peter ging met de scooter van Louise op zoek naar een accu, een ritje van ongeveer 3 kwartier, terwijl Louise achterbleef bij de kapotte motor van Peter. Toen Peter terugkwam moest de accu nog gevuld worden met zuur en weer worden ingebouwd. Gelukkig was het probleem toen opgelost en konden Peter en Louise op tijd aanschuiven bij de warme maaltijd. Dus alle gemaakte plannen waren voor hen die dag in duigen gevallen. Het avondeten volgde, het terras werd weer bemand en de drankjes kwamen snel door, mede door het vriendelijke personeel. De tweede dag zou voor Hans Fontijne dramatisch beginnen. Zijn BMW weigerde te starten en moest er een beroep gedaan worden op de ADAC. Toen de medewerker van ADAC arriveerde, ontdekte deze dat een stekker van de brandstof pomp niet goed functioneerde door een slechte verbinding. Daarna startte de motor wel, maar konden Hans en zijn zoon Joey niet de rit maken, die gepland stond. Dus maar richting de Nürburgring om toch maar wat kilometers te maken. Het bleek, dat de rest naar volle tevredenheid hun ritten had kunnen rijden, dus een ieder weer tevreden op het terras en aan het bier/wijn of water. Het avondeten bestond uit een grill avond en was weer overvloedig en lekker. De laatste avond verliep vrij rustig, want een aantal had besloten om vroeg hun mandje op te zoeken. 

De zondag van vertrek nog een goed ontbijt nuttigen, de tassen werden ingepakt en de motoren beladen. Afrekenen, Sascha van Hotel Maas bedanken voor de service en het eten en vol goede moed richting Nederland, al dan niet met regenkleding aan, want er was wel regen voorspeld. Maar weer verdomde de motor van Hans Fontijne medewerking, want opnieuw wilde hij niet starten. Hans en zijn zoon besloten te wachten op de ADAC. Later kregen we via de groepsapp te lezen, dat een printplaat in de benzinepomp kapot was en de motor naar Nederland moest worden overgebracht. Dat zal wel een paar dagen gaan duren. Hans is uiteindelijk thuis gekomen met een huurauto en ik ben benieuwd of hij deze rampmotor blijft behouden. In zo’n situatie moet je blij zijn, dat de lid bent van de ANWB. Al met al is het weer een geslaagd weekeinde geweest, behalve voor de twee slachtoffers van de materiële pech gevallen. Ik heb begrepen, dat er weer een 18e weekeinde gepland wordt. Ik ben benieuwd.

Peet

In het verleden was er elk jaar een zogenaamde familirit. Dat was meestal een niet al te lange rit en de bedoeling was, dat dan familieleden meereden of achterop zaten om hen kennis te laten maken met het rijden in clubverband. En natuurlijk ook om het ledenbestand van mc Flardinga op te krikken. Maar zoals het vaker gaat, de animo om zoiets te organiseren minderde, omdat het steeds minder deelnemers opleverde en uiteindelijk verdween het fenomeen familie rit van de kalender. Maar omdat er dit jaar toch weer nieuwe clubleden zich hadden aangemeld, werd het idee geopperd om weer een korte rit te organiseren en daaraan een BBQ te plakken. De BBQ was er traditioneel bijna elk jaar en wordt altijd goed bezocht en ook leuk voor de nieuwe clubleden om hen kennis te laten maken met de rest van mc Flardinga en hun aanhang, lees echtgenotes. Dus werd er voor zondag 24 augustus een niet al te lange rit van ongeveer 150 kilometer in de Garmin cq TomTom gepropt en die zou door de Hoekse Waard gaan en daarna door een stukje Noord Brabant in de omgeving van Moerdijk. Bij de start toch weer een opkomst van 15 motorrijders en het beloofde een zonnige dag te gaan worden. Zoals gezegd, de rit was niet al te lang en ging veelal over bekend terrein. De koffiestop werd in Klundert gehouden waar Frank Jos de schade voor zijn rekening nam en daarvoor natuurlijk onze hartelijke dank. De rit verliep voorspoedig en was leuk en gelukkig niet al te veel wielrijders/wielrenners tegen gekomen. Op te terugweg was het nog even druk voor de Beneluxtunnel en nadat de motor in de garage was gestald, was het even opfrissen en op naar de vtv Zuidbuurt voor de BBQ. De vtv Zuidbuurt in de vorm van Theo van Rijswijk had twee kraampjes neergezet en Theo zou ook de man achter de bar zijn, om ons aan de nodige drankjes te kunnen voorzien. Ons clublid tevens slager Nico Verduyn leverde de BBQ en het vlees, stokbrood en salades. Dat zag er allemaal perfect en lekker uit. Mc Flardinga leverde het bestek, de bordjes en de servetten. De BBQ werd ontstoken en het vaste panel Jan Schoonhoven en Bert Lankester trokken hun  BBQ-schorten aan en zorgden ervoor dat er constant hamburgers en sate op de grill lagen. Er was meer dan genoeg. Ze hadden plezier in hun werk. Siem had er voor gezorgd, dat iedereen in het bezit kwam van 2 consumptiebonnen. Ik moet zeggen, dat de opkomst meer dan bevredigend was, ik schatte rond de 35 deelnemers. Het zou een gezellige middag gaan worden en als het gezellig is, wordt het al gauw laat en kon er opgeruimd gaan worden. Ik denk, dat we maar elk jaar een BBQ rit moeten gaan organiseren, want er is animo genoeg voor. Wat wel meehelpt is, dat het weer wil meewerken, want droog en zonnig weer tijdens het motorrijden en de BBQ maakt het toch wel iets gezelliger. Nogmaals iedereen bedankt voor de deelname aan de rit en de BBQ, Jan en Bert bedankt voor het bemannen van de BBQ en de vtv Zuidbuurt voor het gebruik van de accommodatie. En nu op naar het weekeinde in Lutzerath, dat over een paar dagen gaat beginnen. En bij hotel Maas is het ook goed vertoeven.

Peet

Braboland rit

Zoals de naam van de rit luidde, deze keer zou het naar een gedeelte van Brabant gaan, waar we nog niet zo veel geweest waren. Het ligt nogal een aantal kilometers van Vlaardingen/Schiedam vandaan, dus er moeten eerst de nodige kilometers over de snelweg gemaakt worden. Ondanks dat het vakantietijd was, stonden toch negen mannen en een vrouw aan de start en het beloofde weer een mooie dag te gaan worden. Dus via de A-15 en een stukje A-27 naar de afslag Nieuwendijk-Almkerk. En daar begon het genieten, lekker rustig, mooie wegen, bochten genoeg, maar ook lange rechte stukken. Het leek alsof iedereen nog op bed lag, of in de kerk, dat kon ook. Babyloniënbroek werd aangedaan, prachtige naam voor dat dorpje en aan mooie huizen in het Land van Altena geen gebrek. Door naar Heusden en Drunen en na 5 kwartier werd halt gehouden bij manege d’n Dries voor de koffie met de nodige versnaperingen. Je kon wel zien dat we vlak bij de Drunene Duinen waren, want aan campings is daar geen gebrek en dat was wel te zien aan het aantal fietsers/vakantiegangers, dat op pad was. Voor mij was het bekend terrein, omdat ik in mijn militaire leven nog al wat voetstappen heb liggen in en rondom de Drunense Duinen en omdat wij een aantal jaren in Den Bosch hebben gewoond en gewerkt. Na de koffie langs open stukken terrein, maar ook door bossen ging het naar Helvoirt en door naar Esch en Boxtel. Schitterende wegen, soms door dorpen zoals Liempde en Sint Oedenrode waar het wegdek niet echt overhield. In Zijtaart onder Veghel werd halt gehouden voor de lunch. Omdat het al redelijk laat was geworden werd er al geopperd, dat we niet de hele route zouden afleggen, maar het laatste stuk zouden inkorten. Dus naar Heeswijk-Dinther en Vinkel naar Nuland waar de grote weg werd opgezocht om naar huis te rijden. Even voor Deil ging het bijna fout, omdat ik mij vergiste in de afslag naar de A-15 en ik net kon corrigeren. Helaas voor Rob, die rechtdoor reed richting Utrecht-Amsterdam. Maar ik ben er van overtuigd, dat hij de weg naar huis heeft weten te vinden. Vandaag 265 leuke kilometers onder de wielen door laten gaan met een gezellig club Flardinga -leden. Nog een zondag met de BBQ en daaraanvoorafgaande familie rit over twee weken en dan staat Lutzerath op het programma. Heb er nu al zin in.

Peet

Vandaag stond de rit naar Domburg op de kalender en dat was voor mij pas de derde rit van het seizoen. Een rit viel uit wegens het slechte weer en twee andere vielen voor mij in het water wegens technische problemen aan mijn motor. Maar gelukkig is deze malheur achter de rug en rijdt hij weer als nooit tevoren. Bij de start stonden 10 man en een vrouw klaar, terwijl Roel bij Stellendam zou aansluiten. Hij heeft er wat voor over om helemaal uit Zierikzee te komen om mee te rijden. Er had zich een gastrijder aangesloten en dat was een kennis van Henk. Had pas zijn rijbewijs en meteen maar een motor aangeschaft en zich helemaal in een nieuw pak gestoken. Bij de koffiepauze vroeg ik hem of hij het naar zijn zin had en dat bleek het geval te zijn. Alleen bij rotondes was het even wennen. Mogelijk hebben we er een nieuw clublid bij. Via de Blankenburg tunnel naar de overkant, maar omdat er een omleiding was, moest de rit richting Oostvoorne/Rockanje om daar weer op de N57 te komen. Zoals gezegd, Roel werd opgepikt en ging het naar het bekende koffieadres de Zeebries in Renesse. We moesten wel eerst door die Duitse enclave, die zich op de Brouwersdam had genesteld, want het was een en al Duits wat daar de klok sloeg. Surfers, kitesurfers, hanggliders, campers van alles stond er. Na de koffie over de Oosterscheldekering en langs de Banjaard naar Vrouwenpolder. Daar was het al gezellig druk, maar zo druk en zo vroeg als in Domburg heb ik het nog niet vaak gezien. De horeca deed daar heel goede zaken. Door naar Westkapelle en Zoutelande en door kleine dorpjes, waarvan de namen vaak met “kerke” eindigden. Zeeland heeft mooie en bochtige wegen en dijken, maar dat zal wel de de nabijheid van de zee te maken hebben. Verder ging het naar Veere, maar de doorgaandeweg naar het centrum was afgesloten, dus dan maar door naar de Zeelandbrug. Bij Zierikzee werd Roel uitgezwaaid en op het gemak naar Bruinisse. Daar ging een gedeelte aan de maaltijd, terwijl een paar genoegen nam met een lekkerbek of een portie kibbeling. Het duurde vrij lang eer de maaltijden werden uitgeserveerd, daarom besloten Peter, Hans, Eric en ik door te rijden via Oude Tonge richting het thuisfront. Even nog langs een drukke rotonde bij Ooltgensplaat en via Numansdorp richting de Heinenoordttunnel en vandaar naar huis. Zeeland is geweldig om te rijden en gelukkig was het niet al te druk, behalve in de buurt van de stranden. Al met al een geslaagde dag.

Peet

Zondag 23 maart was de officiële datum voor het toerseizoen 2025. Tijdens de winterperiode waren er altijd wel wat lieden die door bleven rijden, maar een aantal had toch maar een “droge” periode ingesteld. Toen het weer beloofde mee te gaan werken, bleek dat de opkomst groter was dan verwacht. Kennelijk waren er echtgenotes die blij waren, dat het toerseizoen weer was begonnen en dat er subtiel gezegd was, dat het tijd werd om op de motor te klimmen. 17 deelnemers, waaronder de dames Caroline en Louise en Marcel met zijn nieuwe speeltje, een Triumph. Peter had de rit uitgezet en het beloofde een niet al te lange rit te gaan worden en uiteindelijk werden dat er voor mij 180 kilometers en voor anderen iets meer of minder. Via Rhoon en Barendrecht naar de Heinenoord tunnel en vanaf Oud Beijerland binnendoor naar het Hellegatsplein. Dan door de polders naar Dinteloord en Steenbergen. Allemaal dijkjes en binnenwegen, het was genieten. In Steenbergen aan de koffie met uiteraard de sanitaire stop. En als dan de nood aan de man is en je op springen staat, kijk je niet zo goed uit waar je je helm neerlegt. Ik deed dat in het fonteintje van het toilet, maar niet wetende, dat de kraan water ging afgeven bij bewegingen onder de kraan. Ik merkte bij het opzetten, dat de binnenkant van de helm behoorlijk nat was. Gaf niet, zat gelijk wat strakker. Na de koffie naar De Heen en via de Philipsdam naar Oude Tonge, Nieuwe Tonge, Melissant en naar Stellendam. Het visrestaurant dat ingepland stond was gesloten, maar geen nood, aan de haven van Stellendam was nog een eetgelegenheid met vooral vis. Nadat de lunch was genuttigd werden de motoren weer bestegen en ging het via Rockanje naar Den Briel en vervolgens door de nieuwe toltunnel onder de Nieuwe Waterweg door. Knap stukje maritiem vakwerk afgeleverd door de bouwers en de architecten. Hierdoor waren we ook sneller aan de andere kant dan door de Beneluxtunnel. Ik kan wel zeggen, dat Peter er iets moois van had gemaakt en ik weet zeker, dat een ieder het naar zijn/haar zin heeft gehad. Ik tenminste wel.

Peet

Als de zon schijnt…

moet je daar gebruik van maken, want het toerseizoen zou pas 23 maart beginnen. Het beloofde zondag 9 maart een hele mooie dag te worden en het zou zonde zijn om dan niet op de brommert te stappen. Via de groepsapp werd gevraagd of er nog interesse was en dat bleek het geval te zijn. Zes clubleden, Peter vt V, nieuwe Peter, Ferenc, Henk, Rene, ondergetekende en een gastrijder (oud clublid Derk) stonden bij de aftrap. Ik had een rit uitgezet richting Buren en Maurik, maar daar voor moest je wel een aantal kilomters A-15 tot voorbij Gorinchem afleggen. Maar eenmaal van de grote weg af, begon het feest. Lekker rustig, stukjes Linge volgend ging het naar Buren en Maurik en door kleine dorpjes om uiteindelijk bij het keerpunt Kesteren te komen. Een nadeel was dat Garmin via het beeldscherm mij liet weten, dat we een restaurant naderden en ondanks de kaartupdates van Garmin, werd ik elke keer in de maling genomen, want een restaurant aantreffen….ho maar. Dus we bleven maar rijden en zoeken. Door Kesteren ging het door naar Opheusden en daar gingen net de kerken uiten dat waren er nog al wat voor zo’n klein dorp. Het zag zwart van de zwarte pakken voor de mannen en hoedjes en jurken voor de vrouwen, strak voor zich uitkijkend, de levensvreugde straalde er van af. Het was zo druk, dat bij een kerk verkeersregelaars (vanuit de kerk) het verkeer regelden, zodat de kerkgangers vlot van het parkeer terrein konden weg rijden. De inwendige mens werd versterkt bij een mooie lokatie aan de Waal thv Opijnen. Daarna werd de Waalbanddijk opgezocht en bij een mooie bocht stond een fotograaf van Facebook Motorrijders plaatjes te schieten. Ik ben benieuwd of we ergens terug te vinden zijn. Maar op zeker moment was de dijk afgesloten ivm werkzaamheden en dat was jammer, want het was lekker rijden daar. Een alternatieve route en omleidingen volgend kwamen we uit bij Waardenburg en naar Gorinchem. Stukje snelweg en dan richting Molenaarsgraaf en bij Alblasserdam was ik even de weg kwijt (kan gebeuren). Kort overleg, waarna werd besloten om richting huis te gaan. Ik heb weer genoten, mooi weer, een overzichtelijk ploegje en ik denk wel dat iedereen het ook naar zijn zin heeft gehad.

Peet

Het bestuur wenst alle leden, sponsoren en collega motorrijders en motorclubs .

Fijne feestdagen en een gelukkig nieuwjaar.

Bestuur McFlardinga.

Het seizoen loopt op het einde en er staan nog een paar ritten op de kalender, maar of die allemaal gereden gaan worden, is maar de vraag. Het wordt herfst en de natte dagen komen er aan. Sommige motoren gaan in de winterslaap en andere motoren worden nog wel bereden als het koud, maar droog is en er zeker niet is gepekeld. Uit de bibliotheek van mc Flardinga was voor vandaag de Gekkenrit getrokken. Een oude rit en Peter had hem een beetje geupdatet en die ons richting Weesp zou brengen. De weersverwachting was goed en dat bleek ook wel, want er stonden 15 blije rijders te wachten en Rene had te kennen gegeven, dat hij in Moerkapelle zou aansluiten. Aanvankelijk verliep het allemaal op rolletjes, maar met zo’n grote club wordt het moeilijk om het geheel bij elkaar te houden. Verkeerslichten en voorrangskruisingen waren de oorzaak, dat de rijders, die in de staart van de colonne reden, gaten moesten laten vallen. Maar als er af geslagen moest worden, bleef er wel eentje wachten en anders was het gewoon rechtdoor. Door het Groene Hart van Nederland ging het, mooie stuurweggetjes werden bereden en uiteindelijk troffen we elkaar weer bij de koffie in Noorden. Na de bekende koffie met, voor sommigen, appeltaart ging het verder en kwamen we in Vinkeveen terecht en daar konden we ons vergapen aan de kapitale villa’s van rijk Nederland, die gesitueerd zijn aan de Vinkeveense plassen. Ik denk, dat we maar een tijdje daar weg moeten blijven, want zoveel moois doet pijn aan je ogen. Door naar Weesp en langs de Vecht naar onder andere Nigtevecht, Nederhorst den Berg, ’s Graveland en Oud Loosdrecht. De lunch werd genuttigd in Hollandsche Rading en na de lunch besloot een aantal rechtstreeks naar huis te rijden, terwijl anderen de rit (gedeeltelijk) wilden uit rijden. Zoals gezegd, de laatste toerdagen/-ritten komen er aan en hopelijk kunnen er nog wat ritten gereden worden.

Peet

Rit 13, de Glind op 22 september 2024

De herfst nadert en toch zou het die zondag 22 september mooi motor weer gaan worden. Opkomst heel matig, namelijk Frank Jos, Adri en ondergetekende. Wel stond een echtpaar te wachten, dat een aantal weken geleden ook al eens meegereden was en in wie ik toekomstige Flardinga leden zag. Zij vertelden, dat zij twee weken geleden ook al bij de Mac hadden gestaan, maar dat er niemand was komen opdagen. Zij hadden zich in het tijdstip van vertrek vergist, want dat was om 09.00 uur en niet om 10.00 uur, zoals zij abusievelijk dachten. Via de grote weg naar Driebergen en vandaar de Utrechtse Heuvelrug aangedaan. Langs de pyramide van Austerlitz ging het naar Leusden en een stukje door Amersfoort. Door naar de Glind, het keerpunt van de rit en door naar Scherpenzeel. Omdat we om 09.00 uur waren vertrokken, waren er maar heel weinig koffie adressen open, want we reden wel in de Bible Belt en daar wordt nog de zondagsrust gepredikt. Maar na een rit van meer dan 2 uur konden we in Amerongen aan de koffie. Heel veel toer- en toeristische fietsers, want de Amerongse berg (69 meter boven NAP) is een must voor wielrijders. Na de koffie sloeg het noodlot toe. Op de pont van Amerongen naar Eck en Wiel kreeg de motard haar motor niet meer aan de praat. Startmotor draaide wel, maar het bleek, dat de bougie geen vonk afgaf. Dus ANWB gebeld, maar de wachttijd kon wel eens anderhalf uur gaan worden, dus moesten we hen achterlaten. Ik denk dat we op de komende clubavond wel gaan horen wat de oorzaak is geweest. Het echtpaar gaat namelijk lid worden van Flardinga en een van en zou de komende clubavond langs komen. Dus met Frank Jos en Adri verder naar Maurik en Culemborg en via een stukje snelweg naar Leerbroek, Leerdam en Nieuwland en man…wat is dat lekker rijden daar. Vergezichten, schitterende villa’s en smalle bochtige wegen. Bij La Place in Meerkerk werd de inwendige mens versterkt en via Ottoland, Brandwijk, de polders door naar de Lekdijk en via Kinderdijk en een stukje Ridderker ging het huiswaarts. Bij thuiskomst toch iets meer dan 250 km. afgelegd en ik kan wel zeggen, dat het een mooie tocht is geweest met prachtig nazomer weer. Behalve dan voor het echtpaar van Leeuwen, die we hebben moeten achterlaten.

Peet

Ik was benieuwd hoeveel deelnemers aan de start zouden staan nadat we het weekeinde daarvoor nog de nodige kilometers hadden gereden vanuit hotel Maas in de Eifel. Vandaag zouden we het Groene Hart aandoen. Ik had al via de groepsapp gezien, dat de animo gering was en uiteindelijk zouden we met 4 man en een vrouw de rit gaan rijden, te weten Frank Jos, Hans F, Peter en Louise en ondergetekende. Besloten werd om Den Haag en Leiden links te laten liggen en via Schipluiden ging het naar de afslag Roelofarendsveen, om daar de route op te pakken. Via Leimuiden, Vrouwenakker naar UIthoorn en door naar Nes aan de Amstel. Langs de Amstel is het leuk rijden en retour richting Abcoude. Genoeg bochten, veel fietsers en we gingen op zoek naar een koffieadres. Nadeel is, dat als je vroeg vertrekt, de meeste stopplaatsen nog dicht zijn zo ook deze, die we aandeden. Al vaker geweest, een klein rond huisje, vlak bij een brug, die door een echte brugwachter handmatig bediend wordt. Dus maar een extra rondje  gedaan, wat best prima te genieten was. Na de koffie ging het verder naar Mijdrecht en Waverveen om bij eetcafe de Schans in de buurt van Wilnis bij eetcafe de Schans de lunch te gaan nuttigen. Mooie zaak met voldoende personeel en behoorlijk veel aanloop. Na de lunch werden Kockengen, Haarzuilens (2x) ivm gesloten verklaringen en Vleuten aangedaan. De rit zou verder gaan richting Montfoort en Oudewater. Omdat de weg van Hekendorp naar Haastrecht was afgesloten moest er een eind omgereden worden om bij Bodegraven te kunnen komen. Ondanks het feit dat Frank Jos een prima voorrijder is en altijd de groep bij elkaar weet te houden, gebeurde nu, dat wel vaker voorkwam bij de mc Flardinga. De tweede rijder verloor Frank Jos uit het oog in Bodegraven en besloten werd toen om de grote weg te pakken om naar huis te gaan. Frank Jos zou nog even op ziekenbezoek bij Rene gaan om hem nog sterkte te wensen voor de komende operatie om zijn nierstenen nu voor eens en altijd te laten verwijderen. Rene, tegen de tijd, dat je dit leest, heb je de operatie al achter de rug (denk ik) en ben je eindelijk van die ellende verlost. Ondanks dat de het een clubje was van 5 personen, is het een mooie en gezellige rit geweest en heb ik plekken gezien, die voor mij totaal onbekend waren.

Peet