Categorie: Uncategorized

Een paar ritten geleden stond de rit Werkendam en verder op de kalender, maar daar was toen weinig animo voor, waardoor deze rit gecanceld werd. Ook de daarop volgende ritten gingen niet door, omdat er niemand interesse had. Misschien zou een van de laatste ritten toch nog door kunnen gaan, reden waarom Werkendam en verder maar weer werd afgestoft, te meer om dat hij al een keer op de agenda had gestaan. Vier personen, Aad, Bert, Marcel en ik hadden te kennen gegeven te gaan rijden, een aantal had andere plannen en uiteindelijk zouden Ferenc en Nico nog aanschuiven bij het vertrek. Dus met 6 man op stap naar de Kop van t Land om daar de pont naar Werkendam te nemen en vervolgens de Biesbosch helemaal te doorkruisen. Prachtige omgeving met voldoende bochten. Na Werkendam volgde Sleeuwijk, Woudrichem, Rijswijk en Giesen om in de buurt van Veen de koffiestop te houden. Na de koffie Wijk en Aalburg, Nederhemert-Noord, Wellsend en Gameren en aan bochten geen gebrek. Lekker rustig toeren en genieten van de omgeving. Helaas lag een stukje A-2 op de route, maar dat was maar van korte duur, want bij Beesd werd de Linge gevolgd om vlak voor Leerdam richting Kedichem en Arkel te toeren. Bij Arkel liep de route door de Alblasserwaard richting de pont naar Schoonhoven, maar bij de pont ging het links af langs de Lek tot aan Ablasserdam, waar de route eindigde en richting huiswaarts gereden werd. Al met al een hele mooie route van 230 km, die zeker voor herhaling vatbaar is.

Woensdag 15 juni geen clubavond, maar weer eens een ouderwetse avondrit. Dit gebeurde in het verleden vaker, maar door corona, slecht weer of andere oorzaken heeft de avondrit een tijdje in het verdomhoekje gezeten. Maar dit jaar stond hij weer op de kalender en gelukkig wilde het weer mee werken. Omdat de route wat te lang bleek te zijn voor een avondrit (je wilt tenslotte niet om middernacht thuiskomen) had Jos de rit behoorlijk ingekort tot een rit van ongeveer 65 km. 8 mannen en twee vrouwen stonden bij de Mac klaar en via de Maassluisedijk ging het naar Maasdijk en Schipluiden. Tempo was aangenaam, zodat iedereen goed kon volgen. Via de zuidkant van Den Haag ging het verder, maar voor Kijkduin sloegen we links af en ging het richting ’s Gravesande om een koffieadres op te zoeken, anders zouden we om 20.00 uur al weer thuis geweest zijn. Dat koffieadres vonden we aan het weggetje dat vroeger leidde naar het FKK (Freies Körper Kultur), het Duits voor naaktstrand. En als ik vroeger naar Hoek van Holland reed, zag ik wel dat een bord wees naar dat strand, maar ik heb altijd mijn “nieuwgierigheid” kunnen bedwingen en ben nooit rechtdoor gereden. Of dat naaktstrand nog bestaat, weet ik niet. De vloeibare consumpties gingen er vlot in (bedankt FJ) en na verloop van tijd werden de motoren weer beklommen en ging het via het centrum van Hoek van Holland en de tuinderijen van Maasdijk huiswaarts. Al met al weer een leuke onderbreking van de clubavond in het clubhuis en hopelijk volgend jaar weer. De komende rit voor zondag rijd ik niet mee, want de maandag daarop ga ik met een aantal gelijkgestemden een midweek naar Hotel Maas.

Zondag 22 mei beloofde schitterend motorweer te worden en dat dachten FJ, Marcel, Siem, Hans B, Ferenc, Nico, Henk, Hans F en ondergetekende ook en verzamelden we ons om 10.00 uur bij de Mac. FJ had zich opgeworpen als vooroprijder en hij besloot om de route tegendraads te gaan rijden. Dat hield in, dat ik mijn Garmin maar op de kaartstand heb gezet en ik op het richtingsgevoel van FJ vertrouwde. Stukje snelweg naar het Hellegatsplein en dan binnendoor naar Standaarbuiten, om Oudenbosch heen, naar Hoeven en Sprundel. Aanvankelijk was het rustig op de weg, maar je rijdt wel in het westelijk deel van Noord-Brabant en dan weet je dat je veel wielrijders, al dan niet in clubverband, zult tegen komen. Maar we reden elkaar niet in de weg en was het aangenaam toeren. Na 100 kilometer werd de koffie genuttigd bij brasserie/pannenkoekenhuis Dennenlucht, vlak onder Breda. We waren net op tijd, want bijna alles was al gereserveerd. Na de koffie ging het via Ulvenhout, Bavel en Dorst verder en in de buurt van Den Hout moesten we toch een paar keer van het gas af, omdat in die buurt een lokale wielerronde werd gehouden van kennelijk een hoog amateurgehalte. Kruisingen, dwarswegen, in-/uitritten werden bewaakt door verkeersregelaars, die bepaalden naar welke richting en wanneer je door mocht rijden. De wielrijders werden vooraf gegaan door een flink aantal politiemotoren en gevolgd door een indrukwekkende stoet volgwagens met reservefietsen. We zouden de renners een paar keer tegen komen en in Den Hout was de ravitaillering en stonden de verzorgers met de bidons en lagen en zaten de familieleden van de renners in het zonnetje. Via Oosterhout ging het naar Drimmelen en we zouden ook nog twee keer een hele grote groep Harley rijders tegenkomen. Ik heb ze niet geteld maar het waren er zeker meer dan 80. Na Drimmelen werd de A-16 opgezocht om daarna richting huis te gaan. Iedereen was op tijd thuis om eventueel Max aan te moedigen, het was weer een geslaagde dag geweest en over twee weken de volgende rit.

Peet

Heerle, in de zuid west hoek van Noord Brabant, dat was het doel van deze rit. Al vaker geweest, soms een keer tegen de route in en dan is het net of de route helemaal nieuw is. Frank Jos, Bert, Hans F, Hans vd B, Theo, Ferencc, Nico, Marcel en ondergetekende waren bij de aftrap en er werd besloten om pas na de Moerdijk brug de route op te pakken, want zo opwindend is de omgeving van Barendrecht met zijn rotondes en woonerven niet. FJ nam de club op sleeptouw en via Prinsenbeek, Sprundel en langs Etten Leur naar Zundert, Achtmaal en Wernhout. Even buiten Schijf werd halt gehouden voor de koffie en toen hadden we er iets meer dan 100 km. onder de wielen laten doordraaien. Je kon wel merken dat in Brabant het fietstoerisme veel beoefenaars heeft, maar we reden elkaar niet in de weg. Wel werd het een klus om door het Belgische Nieuwmoer te komen, want daar werd een wielerkoers georganiseerd en dan moet alles wijken. Letterlijk bij elke kruising werd een official en een hek neergezet om te voorkomen, dat er een onverlaat op het parcours zou komen. Essen,
Huijbergen, Ossendrecht, Woensdrecht en door naar Wouwse Plantage, ondertussen je vergapend aan de mooie villa’s en optrekjes. Leuke dorpen, waar het mij plezierig wonen lijkt. Er werd nog even een stop gemaakt om te overleggen of er wel of niet iets gedronken moest worden, maar een ieder gaf er de voorkeur aan om door te rijden. Dan maar richting Dinteloord en naar het laatste stukje grote weg vanaf het Hellegatsplein. Rond 15.00 uur waren de meesten toch wel in de buurt van hun eigen onderkomen en was er ongeveer 240 kilometer weggereden. Leuke club, overzichtelijk en gewoon zoals het een toertocht betaamt, lekker op het gemak. Peet

Rit 2 stond op de kalender en ik was benieuwd hoeveel mensen er zouden meerijden, te meer omdat in de nacht de zomertijd was ingegaan en dat geeft wel eens bij mensen problemen. Maar 9 clubleden hadden de wekker toch goed ingesteld, zodat we met een overzichtelijke ploeg konden vertrekken. Besloten werd om Zandvoort en Haarlem maar niet aan te doen, omdat het daar wel eens heel druk kon worden. We zouden ruim onder Haarlem blijven en FJ zou de club leiden. Binnendoor langs Zoetermeer en in de buurt van Rijpwetering werd na een uurtje toeren de koffie opgezocht. Leuke zaak en druk met toer renners en met lief en voorkomend personeel. Vervolgens naar Aalsmeer en in Uithoorn was het even zoeken geblazen, omdat het centrum helemaal op de schop lag. Even een stukje gesloten verklaring nemen en konden we de route weer oppakken. In het “arbeidersdorp” Vinkeveen werd nog even de lunch genuttigd, maar je kon wel merken dat we aan de Goudkust van Nederland waren, want de prijzen waren navenant. Via hele smalle weggetjes, zo breed als mijn eetkamertafel, ging het naar Kockengen, Kanis en Woerden. Langs de Reeuwijkse Plassen naar Gouda en Moordrecht.
FJ leidde zijn volgelingen met verve, nergens werd de maximum snelheid overschreden en na ongeveer 180 kilometers op de teller kon de Honda gaan uitrusten. Het was weer een mooie dag geweest met een gezellige club mensen

De eerste rit stond voor de mv Flardinga op de kalender en bijna altijd is dat een niet al te lange rit. Gewoon om er weer eventjes in te komen, het gevoel terug te krijgen en deze keer gingen we de Zuidhollandse en Zeeuwse eilanden bekijken. Het weer werkte zomaar mee en het aantal meerijders was overzichtelijk. Peter zou als voorman fungeren, maar al snel bleek, dat de route “contra” werd gereden. Maar geen nood, gewoon een keertje links af van de route en dan weer een keertje rechts af en zodoende kwamen we op weggetjes, waar ik nog nooit geweest was. Koffie werd gedronken bij Zeerust in Renesse. Vervolgens nog wat kleine dorpen aangedaan om via Oude Tonge naar het Hellegastplein te rijden met de bedoelong om bij de Banaan de inwendige mens te versterken, maar helaas, die uitspanning bleek gesloten te zijn. Dan maar een sigaretten pauze en daarna ging het via Numansdorp en Westmaas huiswaarts. Het was weer genieten geblazen en de volgende rit gaat richting Zandvoort en de Ronde Venen. Zoals ik het nu kan bekijken, gaat het mooi weer worden en ik hoop op een flinke opkomst.
See you
Peet

Het bestuur wenst alle leden, sponsoren en collega motorrijders en clubs .

Fijne feestdagen en een gelukkig nieuwjaar.

Bestuur McFlardinga.

Beste leden McFlardinga.

Het bestuur van McFlardinga moet helaas alle clubactiviteiten , clubavonden en toerritten tot nader orde opschorten. Het bestuur volgt hiermee de regelgeving van Overheid en RIVM van 12-nov-2021.

Hou rekening met elkaar en zorg voor elkaar in deze vervelende tijd.

Met vriendelijke groet.

Bestuur McFlardinga.

Vandaag de een na laatste rit van het seizoen 2021 en die zou richting zuid oost Brabant gaan. Een gebied waar je lekker kunt toeren en we zouden ook nog een stukje Belgie meepikken. De club bestond maar uit 9 personen en gezien de weersverwachting viel dat een beetje tegen. Misschien dat het vorige weekeinde nog in de benen zat, want toen hebben we toch tussen de 1200-1400 km afgelegd. Maar de pret was er niet minder om, het was gelukkig niet al te druk en we konden lekker doorrijden. Zuid oost Brabant blijft toch wel een van de leukste plekken om te rijden, mooie omgeving, dorpjes, bossen en heel goed wegdek. Ook konden we ons vergapen aan de mooie stulpjes die her en der te bewonderen vielen. In Huijbergen werd de lunch genuttigd en daarna nog een stukje binnendoor, om via de grote weg weer huiswaarts te rijden. Ik heb weer genoten vandaag.

Het Flardinga weekeinde is, mede door het schitterende weer dat we gehad hebben, weer een succes geworden. Het hotel was een perfecte uitvalsbasis voor twee dagen lekker toeren. Het eten was goed, de kamers en bedden waren in orde, kortom het beloofde veel goeds. Peter had een aantal routes gemaakt en ik begreep van hem zelf wel, dat niet alles goed gegaan was en dat er nog wel wat huiswerk moest worden gedaan. Maar de ritten, die gereden werden, waren perfect, maar ja, de omgeving leende zich uitermate daartoe. Helaas was er toch een ernstig ongeval te betreuren. Ronald vloog uit de bocht en kwam hard in de berm terecht met als resultaat, naar het zich liet aanzien, 2 gebroken ribben, borstbeen gebroken en een rugwervel kapot. Middels een helikopter werd hij naar een ziekenhuis in Kassel vervoerd en hij zou pas de mandag na het weekeinde grondig worden nagekeken en mogelijk worden geopereerd. De stemming van de groepsleden en met name van Erna daalden behoorlijk. Gelukkig hebben Henk en Roel Erna goed opgevangen en haar begeleid naar het ziekenhuis in Kassel, alwaar Ronald tot hun verbazing al grapjes maakte, hetgeen alleen maar als positief kan worden beschouwd. Nu maar afwachten hoe zijn herstel gaat verlopen. Ondanks het ongeval is het toch een geslaagd weekeinde geworden. Peter bedankt voor de organisatie.