Maand: september 2019

Eind september, het toerseizoen loopt op zijn einde, maar de weergoden hadden beloofd dat het fantastisch toerweer zou gaan worden, met veel zon en hoge temperaturen. De Gekkenrit zou door het groene hart van Nederland voeren met als verste punt Weesp. 12 man/vrouw aan de start en al gauw bleek, dat mijn Garmin behoorlijk afweek met die van de vooroprijder Frank Jos. Waar hij bij mij direct de snelweg op wilde, wilde de Garmin van Frank Jos iedereen de schoonheid van Schiedam en Overschie laten zien. Uiteindelijk kwamen wij toch wel terecht in de binnenlanden van Zoetermeer en omstreken. Via Bodegraven ging het naar Zwammerdam en bij de bekende koffiestop in Noorden werd halt gehouden voor de koffie met verse appeltaart. Volgens de eigenaar kwam de taart rechtstreeks uit de oven, want hij viel van versheid uit elkaar. Je kon wel merken dat het een van de laatste mooie zondagen van het jaar was, want het was behoorlijk druk op de weg met auto’s, motoren en fietsers. Soms was het tempo slaapverwekkend. Henk zei dat deze rit eigenlijk op een stille, koude zondag gereden had moeten worden. Kon je tenminste tempo maken, een heel verschil met twee weken geleden, toen de wegen in Duitsland voor ons alleen waren, bij wijze van spreken. De rit zelf was mooi, maar af en toe schoot het niet op. Zeker in de buurt van de Loosdrechtse Plassen, waar we ons weer konden vergapen aan de stulpjes van de happy few van Nederland. Daar waar de Andre Hazessen, de John de Mollen, de Linda de Mollen en meer van dergelijke personen wonen. Oprijlanen bij huizen waar jij een vliegtuig op kan laten landen. Met echt hard werken kan je dit niet verdienen. In Nieuw Loosdrecht werd bij een knappe zaak de lunch gebruikt, waarna het richting Schiedam/Vlaardingen/Maassluis ging. Nog twee ritten en dan is dit seizoen ook weer teneinde, even afwachten hoe het weer gaat worden. Peet

Voor de 11e keer ging mc Flardinga op stap en voor de tweede keer naar hotel Fünfmädelhaus in Lambertsberg (Eifel). De heenweg gaf de nodige regen, de vrijdag met een rit naar Luxemburg was perfect motorweer met een hele mooie tocht. De zaterdag begon met regen en maar even afwachten wat het zou gaan worden, maar uiteindelijk is iedereen in groepjes gaan rijden. Het zou een mooie tocht geworden zijn, als het weer maar had willen meewerken. Vooral de laatste twee uur was het bar en boos en kwam iedereen verzopen aan bij het hotel. Ook de thuisreis zou niet geheel droog verlopen. Gelukkig kunnen we toch terugkijken op een gezellig weekeinde, vooral de avonden maakten veel goed. Ik denk dat de eigenaar wel op wintersport vakantie kan. Helaas waren er toch wat nare voorvallen te betreuren. Anja en Diana slipten simultaan bij het wegrijden bij een kruising door een oliespoor, waardoor de hun voertuig een salto maakte met als gevolg een pijnlijk been voor Anja en Diana schade aan de Piaggio. Veel erger was het voor Nils, die bij de thuisreis een schuiver maakte met een op twee plaatsen gebroken pols als resultaat. De pols moet in het gips en hopelijk is hij snel weer de oude. En last but not least kwam Peter tot de pijnlijke ontdekking, dat een onverlaat bij het tanken zijn Garmin van de motor had gepikt, waardoor voor hem ook dit weekeinde geen happy end heeft gekend. Laten we er van uitgaan dat het 12e motor weekeinde in 2020 zonder al deze ellende zal gaan verlopen. Ik twijfel er niet aan dat Peter een mooi stekkie zal gaan vinden. Nogmaals namens alle deelnemers, bedankt Peter voor het organiseren.

Peet