Als de zon schijnt……

Als de zon schijnt…

moet je daar gebruik van maken, want het toerseizoen zou pas 23 maart beginnen. Het beloofde zondag 9 maart een hele mooie dag te worden en het zou zonde zijn om dan niet op de brommert te stappen. Via de groepsapp werd gevraagd of er nog interesse was en dat bleek het geval te zijn. Zes clubleden, Peter vt V, nieuwe Peter, Ferenc, Henk, Rene, ondergetekende en een gastrijder (oud clublid Derk) stonden bij de aftrap. Ik had een rit uitgezet richting Buren en Maurik, maar daar voor moest je wel een aantal kilomters A-15 tot voorbij Gorinchem afleggen. Maar eenmaal van de grote weg af, begon het feest. Lekker rustig, stukjes Linge volgend ging het naar Buren en Maurik en door kleine dorpjes om uiteindelijk bij het keerpunt Kesteren te komen. Een nadeel was dat Garmin via het beeldscherm mij liet weten, dat we een restaurant naderden en ondanks de kaartupdates van Garmin, werd ik elke keer in de maling genomen, want een restaurant aantreffen….ho maar. Dus we bleven maar rijden en zoeken. Door Kesteren ging het door naar Opheusden en daar gingen net de kerken uiten dat waren er nog al wat voor zo’n klein dorp. Het zag zwart van de zwarte pakken voor de mannen en hoedjes en jurken voor de vrouwen, strak voor zich uitkijkend, de levensvreugde straalde er van af. Het was zo druk, dat bij een kerk verkeersregelaars (vanuit de kerk) het verkeer regelden, zodat de kerkgangers vlot van het parkeer terrein konden weg rijden. De inwendige mens werd versterkt bij een mooie lokatie aan de Waal thv Opijnen. Daarna werd de Waalbanddijk opgezocht en bij een mooie bocht stond een fotograaf van Facebook Motorrijders plaatjes te schieten. Ik ben benieuwd of we ergens terug te vinden zijn. Maar op zeker moment was de dijk afgesloten ivm werkzaamheden en dat was jammer, want het was lekker rijden daar. Een alternatieve route en omleidingen volgend kwamen we uit bij Waardenburg en naar Gorinchem. Stukje snelweg en dan richting Molenaarsgraaf en bij Alblasserdam was ik even de weg kwijt (kan gebeuren). Kort overleg, waarna werd besloten om richting huis te gaan. Ik heb weer genoten, mooi weer, een overzichtelijk ploegje en ik denk wel dat iedereen het ook naar zijn zin heeft gehad.

Peet

Gewoon zo maar …………….

In het winter seizoen valt er weinig te toeren, omdat de weersomstandigheden nou niet echt uitnodigen om te gaan rijden. Soms, als het niet gesneeuwd en gepekeld had en het redelijk weer is, zijn er altijd wel lieden, die even de motor pakken, om het motorrijden niet te verleren. En voor de rest treffen we elkaar bij de twee wekelijkse clubavonden. Zo ook bij de laatste clubavond en die te boek stond als snertavond. Vorig jaar was er voor de eerste keer een snertavond gehouden en ons clublid Nico, tevens slager van beroep, had voor de liefhebbers drie grote pannen erwtensoep gemaakt, die toen gretig aftrek hadden gevonden. Reden om weer zo’n avond te organiseren en weer met groot succes. Tijdens die avond werd er geopperd, dat het die komende zondag wel eens aardig weer zou kunnen gaan worden en werd er voorzichtig gepolst of er interesse was. Dat bleek het geval te zijn en via de groepsapp werd er een oproep de wereld ingezonden. Het was nog geen officiële clubrit, want de openingsrit is pas einde maart. Maar er zouden toch 10 deelnemers aan de start verschijnen. Aanvankelijk wilde het weer niet echt meewerken, want het was direct al na de Beneluxtunnel mistig, nevelig en soms een beetje motregen. De rit voerde langs Geervliet, Zwartewaal, Brielle richting Ouddorp en naar de koffiestop in Renesse. Daar klaarde het op en begon de zon vol op te schijnen. Na de koffie naar Brouwershaven, Dreischor en binendoor naar Bruinisse en na de lunch richting Oude Tonge, Stad aan ’t Harinvliet en Stellendam. Vandaar naar Hellevoetsluis en dan richting huis. Al met al is het een geslaagde motordag geworden van iets meer dan 200 km.

Peet

Beste wensen voor 2025

Het bestuur wenst alle leden, sponsoren en collega motorrijders en motorclubs .

Fijne feestdagen en een gelukkig nieuwjaar.

Bestuur McFlardinga.

De gekkenrit

Het seizoen loopt op het einde en er staan nog een paar ritten op de kalender, maar of die allemaal gereden gaan worden, is maar de vraag. Het wordt herfst en de natte dagen komen er aan. Sommige motoren gaan in de winterslaap en andere motoren worden nog wel bereden als het koud, maar droog is en er zeker niet is gepekeld. Uit de bibliotheek van mc Flardinga was voor vandaag de Gekkenrit getrokken. Een oude rit en Peter had hem een beetje geupdatet en die ons richting Weesp zou brengen. De weersverwachting was goed en dat bleek ook wel, want er stonden 15 blije rijders te wachten en Rene had te kennen gegeven, dat hij in Moerkapelle zou aansluiten. Aanvankelijk verliep het allemaal op rolletjes, maar met zo’n grote club wordt het moeilijk om het geheel bij elkaar te houden. Verkeerslichten en voorrangskruisingen waren de oorzaak, dat de rijders, die in de staart van de colonne reden, gaten moesten laten vallen. Maar als er af geslagen moest worden, bleef er wel eentje wachten en anders was het gewoon rechtdoor. Door het Groene Hart van Nederland ging het, mooie stuurweggetjes werden bereden en uiteindelijk troffen we elkaar weer bij de koffie in Noorden. Na de bekende koffie met, voor sommigen, appeltaart ging het verder en kwamen we in Vinkeveen terecht en daar konden we ons vergapen aan de kapitale villa’s van rijk Nederland, die gesitueerd zijn aan de Vinkeveense plassen. Ik denk, dat we maar een tijdje daar weg moeten blijven, want zoveel moois doet pijn aan je ogen. Door naar Weesp en langs de Vecht naar onder andere Nigtevecht, Nederhorst den Berg, ’s Graveland en Oud Loosdrecht. De lunch werd genuttigd in Hollandsche Rading en na de lunch besloot een aantal rechtstreeks naar huis te rijden, terwijl anderen de rit (gedeeltelijk) wilden uit rijden. Zoals gezegd, de laatste toerdagen/-ritten komen er aan en hopelijk kunnen er nog wat ritten gereden worden.

Peet

De Glind

Rit 13, de Glind op 22 september 2024

De herfst nadert en toch zou het die zondag 22 september mooi motor weer gaan worden. Opkomst heel matig, namelijk Frank Jos, Adri en ondergetekende. Wel stond een echtpaar te wachten, dat een aantal weken geleden ook al eens meegereden was en in wie ik toekomstige Flardinga leden zag. Zij vertelden, dat zij twee weken geleden ook al bij de Mac hadden gestaan, maar dat er niemand was komen opdagen. Zij hadden zich in het tijdstip van vertrek vergist, want dat was om 09.00 uur en niet om 10.00 uur, zoals zij abusievelijk dachten. Via de grote weg naar Driebergen en vandaar de Utrechtse Heuvelrug aangedaan. Langs de pyramide van Austerlitz ging het naar Leusden en een stukje door Amersfoort. Door naar de Glind, het keerpunt van de rit en door naar Scherpenzeel. Omdat we om 09.00 uur waren vertrokken, waren er maar heel weinig koffie adressen open, want we reden wel in de Bible Belt en daar wordt nog de zondagsrust gepredikt. Maar na een rit van meer dan 2 uur konden we in Amerongen aan de koffie. Heel veel toer- en toeristische fietsers, want de Amerongse berg (69 meter boven NAP) is een must voor wielrijders. Na de koffie sloeg het noodlot toe. Op de pont van Amerongen naar Eck en Wiel kreeg de motard haar motor niet meer aan de praat. Startmotor draaide wel, maar het bleek, dat de bougie geen vonk afgaf. Dus ANWB gebeld, maar de wachttijd kon wel eens anderhalf uur gaan worden, dus moesten we hen achterlaten. Ik denk dat we op de komende clubavond wel gaan horen wat de oorzaak is geweest. Het echtpaar gaat namelijk lid worden van Flardinga en een van en zou de komende clubavond langs komen. Dus met Frank Jos en Adri verder naar Maurik en Culemborg en via een stukje snelweg naar Leerbroek, Leerdam en Nieuwland en man…wat is dat lekker rijden daar. Vergezichten, schitterende villa’s en smalle bochtige wegen. Bij La Place in Meerkerk werd de inwendige mens versterkt en via Ottoland, Brandwijk, de polders door naar de Lekdijk en via Kinderdijk en een stukje Ridderker ging het huiswaarts. Bij thuiskomst toch iets meer dan 250 km. afgelegd en ik kan wel zeggen, dat het een mooie tocht is geweest met prachtig nazomer weer. Behalve dan voor het echtpaar van Leeuwen, die we hebben moeten achterlaten.

Peet

8 september het Groene Hart

Ik was benieuwd hoeveel deelnemers aan de start zouden staan nadat we het weekeinde daarvoor nog de nodige kilometers hadden gereden vanuit hotel Maas in de Eifel. Vandaag zouden we het Groene Hart aandoen. Ik had al via de groepsapp gezien, dat de animo gering was en uiteindelijk zouden we met 4 man en een vrouw de rit gaan rijden, te weten Frank Jos, Hans F, Peter en Louise en ondergetekende. Besloten werd om Den Haag en Leiden links te laten liggen en via Schipluiden ging het naar de afslag Roelofarendsveen, om daar de route op te pakken. Via Leimuiden, Vrouwenakker naar UIthoorn en door naar Nes aan de Amstel. Langs de Amstel is het leuk rijden en retour richting Abcoude. Genoeg bochten, veel fietsers en we gingen op zoek naar een koffieadres. Nadeel is, dat als je vroeg vertrekt, de meeste stopplaatsen nog dicht zijn zo ook deze, die we aandeden. Al vaker geweest, een klein rond huisje, vlak bij een brug, die door een echte brugwachter handmatig bediend wordt. Dus maar een extra rondje  gedaan, wat best prima te genieten was. Na de koffie ging het verder naar Mijdrecht en Waverveen om bij eetcafe de Schans in de buurt van Wilnis bij eetcafe de Schans de lunch te gaan nuttigen. Mooie zaak met voldoende personeel en behoorlijk veel aanloop. Na de lunch werden Kockengen, Haarzuilens (2x) ivm gesloten verklaringen en Vleuten aangedaan. De rit zou verder gaan richting Montfoort en Oudewater. Omdat de weg van Hekendorp naar Haastrecht was afgesloten moest er een eind omgereden worden om bij Bodegraven te kunnen komen. Ondanks het feit dat Frank Jos een prima voorrijder is en altijd de groep bij elkaar weet te houden, gebeurde nu, dat wel vaker voorkwam bij de mc Flardinga. De tweede rijder verloor Frank Jos uit het oog in Bodegraven en besloten werd toen om de grote weg te pakken om naar huis te gaan. Frank Jos zou nog even op ziekenbezoek bij Rene gaan om hem nog sterkte te wensen voor de komende operatie om zijn nierstenen nu voor eens en altijd te laten verwijderen. Rene, tegen de tijd, dat je dit leest, heb je de operatie al achter de rug (denk ik) en ben je eindelijk van die ellende verlost. Ondanks dat de het een clubje was van 5 personen, is het een mooie en gezellige rit geweest en heb ik plekken gezien, die voor mij totaal onbekend waren.

Peet

16e motorweekend Eifel

Peter van mc Flardinga organiseerde alweer voor de zestiende keer een motorweekeinde. Niet onder de vlag van Flardinga en veel leden geven dan acte de présance, maar ook niet leden (vaak familie, vrienden of kennissen) kunnen mee. Bijna altijd naar Duitsland, waar je in de Harz, het Sauerland of de Eifel hele mooie stuurweggetjes kunt vinden.  De afstand daar naar toe is in een dag aan te rijden. Deze keer was de groep 31 man/vrouw groot en er waren wat nieuwelingen bij. Hotel Maas in de Eifel was afgelopen weekeinde het onderkomen voor drie nachten en dat hotel heeft een grote reputatie bij motorrijders. Peter had al een paar routes naar de deelnemers verstuurd en een ieder stond vrij om daar op zijn/haar manier gebruik van te maken. Geen verplichtingen, kleine groepjes werden gevormd, wat wel zo fijn is om elkaar niet uit het oog te kunnen verliezen. Dat we ook nog eens prachtig weer hadden (eigenlijk veel te warm 28-30 graden) werkte mee om er een mooi weeiende van te kunnen maken. Alleen op de eerste toerdag heeft bijna iedereen te maken gehad met een regenbui. Sommigen zaten op dat moment net aan de koffie, anderen hebben nog wel de spetters op hun helmen gevoeld, maar eigenlijk stelde het niet veel voor. Al met al kan ik wel zeggen, dat dit weekeinde voor iedereen geslaagd is geweest en dat we nu al kunnen uitkijken naar weekeinde nummer 17 en ook dat gaat weer bij Hotel Maas worden doorgebracht. Vriendelijk personeel, prima eten en met een club gelijk gestemden met (hopelijk) mooi weer kan het eigenlijk niet fout gaan.

Peet

Naar de plassen.

Eindelijk kon er weer eens een ritje met de mc Flardinga worden gereden na al die weken en weekeinden met regen. Zaterdag voorafgaand aan de rit was het behoorlijk vochtig, maar het beloofde de volgende dag droog met stapelwolken en af en toe een zonnetje te worden. Bij de start maar een klein groepje van Frank Jos, Aad, Hans F, Ferenc, die weer eens een nieuw speeltje had aangeschaft, Moto Guzzi Stelvio en ondergetkende. Maar er kwamen zowaar 4 gastrijders zich melden, een wat ouder echtpaar uit Vlaardingen, beiden op hun eigen motor en twee jongere rijders van ik denk een jaar of dertig. Een uit Vlaardingen met een Kawasaki en zijn vriend uit Leiden, die pas een maand zijn rijbewijs had, maar wel op stap ging met een BMW GS. Als ik zo de reacties hoorde bij de eerste koffiestop, zou het best kunnen zijn, dat Flardinga er wat nieuwe leden bij krijgt. Het echtpaar had al te kennen gegeven om een clubavond te komen bezoeken. Na de start via de A-4 naar Hoogmade en dan binnendoor naar Nieuwveen en langs de Amstel naar Uithoorn. Waverveen, Vinkeveen, Loenen aan de Vecht, Oud en Nieuw Loosdrecht richting Maarssen en bij de Heeren van Maarssen werd de lunchstop gehouden. Konden we meteen opdrogen, want we kregen nog wel een heuse bui op onze helmen, terwijl beloofd was, dat het droog zou blijven. Aad en ik hadden bij vertrek onze doorwaai jasjes aan, maar omdat we onderweg wel wat spetterjes hadden gehad, heb ik na de koffie mijn regenjack aangetrokken en daar heb ik geen spijt van gehad. Aad had daar andere gedachten over. De Heeren van Maarssen was een mooi restaurant, dat kennelijk goed aangeschreven staat, want het was behoorlijk druk, vooral met een wat ouder publiek. Na de lunch ging het richting Kockengen, Kanis en Haarzuilens. Je kon zien dat het mooi weer was, want het was behoorlijk druk met fietsers en wandelaars en de horeca deed goede zaken. Via Montfoort ging het naar Snelrewaard en Oudewater richting Haastrecht. Stolwijk, Bergambacht en Berkenwoude werden aangedaan langs langs de IJssel naar Krimpen. Daar heb ik afgehaakt om te tanken, omdat ik vermoedde, dat ik Schiedam mogelijk niet zou gaan halen. Dus de rest heb ik niet meer gezien. Al met al een mooie rit van 230 km. en ik hoop dat de gastrijders een goed beeld hebben gekregen van mc Flardinga en dat we ze gaan terug zien als lid van de mc Flardinga.

Peet

Naar Neeltje Jans (en verder).

28 juli en de tiende rit van het seizoen stond op het programma. Het beloofde een schitterende dag te gaan worden en ik was benieuwd naar het aantal deelnemers. Het was tenslotte vakantietijd en er waren wat afzeggers, maar er stonden toch nog 9 man aan de start. FJ, Peter, Ferenc, Nico, Adri, Hans vd B, Rob en Anja en ondergetekende. Roel had te kennen gegeven ons onderweg op te wachten, omdat de rit bijna door zijn achtertuin zou gaan. Ik weet niet of hij een tuin heeft, maar we zouden heel erg dicht in de buurt van Zierikzee komen. Hij besloot ons in Renesse op te wachten om dan aan te sluiten. Via Abbenbroek ging het door de polders naar Hellevoetsluis en over de Haringvlietdam naar Stellendam. Door Havenhoofd naar Ouddorp en dan door naar de Brouwersdam. In de buurt van Renesse werd het drukker en drukker, vooral met badgasten, fietsers en ander recreërend gepeupel en bij restaurant de Zeebries werd de koffiestop gehouden, alwaar Roel, zoals afgesproken, al zat te wachten. Na de koffie werd koers gezet naar Neeltje Jans, de naamgever van de rit. Ruim 10 kilometer is de afstand om aan de andere kant van de Oosterschelde te komen. Elke keer verbaas ik me weer over het staaltje vakmanschap wat geleverd werd om de Oosterschelde kering voor elkaar te krijgen. Nadat we Neeltje Jans achter ons hadden gelaten, gingen we via Wissenkerke en Colijnsplaat naar de Zeelandbrug. Mooie vergezichten, leuke stuurweggetjes en bij Zierikzee werd Roel uitgezwaaid. Via Dreischor en Sirjansland kwamen we in Bruinisse en werd het tijd voor de inwendige mens. Bij de eerste stop konden we alleen vloeibaar spul krijgen, maar aan de overzijde was volop vis te krijgen. Dus eerst aan de koffie of een koudere versnapering, maar daarna werd de vis zaak bezocht. De broodjes haring smaakten prima en ook de kibbeling ging er vlot in. Peter vond dat we deze zaak maar vaker in de toekomst in het reisschema moesten opnemen. Nadat de monden waren afgeveegd ging het verder om langs Herkingen en Melissant weer uit te komen bij Stellendam, waar we een verplichte stop kregen in verband met een openstaande brug. Dan weer naar Hellevoetsluis, Zuidland en Abbenbroek om dan de grote weg te pakken, richting huis. Motorrijden met zulk mooi weer is geen straf en ik geloof dat iedereen genoten heeft. Over twee weken nog een clubrit en dan richting Hotel Maas. Ik verheug me er nu al op.

Peet

Rondje Veluwe, maar dan anders.

Op zondag 5 mei stond de rit naar de Veluwe op het programma, maar dat zou uiteindelijk een andere richting gaan worden. Frank Jos had al geopperd, dat het wel eens druk kon gaan worden op de Veluwe in verband met allerlei bevrijdingsfeesten. Hij was in het archief van mc Flardinga gedoken en had daar de familierit van 2012 opgeduikeld. Het zou een mooie rit gaan worden onder goede weersomstandigheden. Bij de start stonden FJ, Henk, Adri, Hans B, Hans F, Ferenc met zijn nieuwe speeltje, Rob en ik klaar om te vertrekken. Stukje snelweg en binnendoor naar Waddinxveen en Gouda. Langs de Hollandse IJssel naar Gouderak en dan de binnenlanden van de Krimpenerwaard in. Kennnelijk was deze familierit nooit gereden, zeker niet door mij, want ik kwam nu op plekken, waar ik nog nooit geweest was. Ook anderen kwam de omgeving daar niet bekend voor. Zo redelijk dicht in de buurt, maar een feest om door die omgeveing te rijden. Prachtige vergezichten, weilanden, watertjes, sloten, mooie huizen, kortom Holland op zijn mooist. Door Berkenwoude naar Bergambacht om daar de pont naar de andere kant van de Lek te nemen. Groot Ammers, Ottoland waar we twee weken geleden nog waren en uiteindelijk naar Schelluinen. Soms wisten Garmin/Tom Tom het ook niet meer en moest er even overlegd worden en gekeerd. Maar onder leiding van Henk, geassisteerd door FJ kwam het allemaal op zijn pootjes (lees wieltjes) terecht. Het enige nadeel was wel, dat er in de Bible Belt geen enkel restaurant open was, want ja, het was tenslotte wel de Dag des Heeren en dan heeft de dominee meer bezoekers dan een willekeurige cafebaas in die omgeving.. Maar uiteindelijk werd de koffiestop/lunchpauze gehouden bij een Mc Donalds in Sliedrecht. Niet mijn favoriete plek, maar de blazen speelden bij sommigen op en die moesten nodig geleegd worden. Na de stop langs de Merwede naar Papendrecht, Zwijndecht en door naar Heerjansdam en voor de meesten van ons kwamen we weer op bekender terrein. Barendrecht en Rhoon kwamen in zicht en langs het Kasteel van Rhoon ging het naar de A-15 voor het laatste stukje naar huis. Henk en FJ bedankt voor het voorrijden en de rest bedankt voor de aanwezigheid. Ik heb weer een mooie dag gehad en ik denk, dat iedereen heeft genoten. Of ik er over twee weken weer bij zal zijn, hangt aan een zijden draadje. De week daarop zit ik met een paar oud collega’s aan de andere kant van de Rijn, in de buurt van de Loreley. En jullie weten het, ik heb ook nog “een boos oog” thuis en die moet ik ook te vriend houden.

Peet