









Buren en omstreken.
Vandaag ging de rit richting Buren, hetgeen inhield dat we dwars door de fruittuin van Nederland zouden gaan rijden, namelijk de Betuwe, waar de appel- en perenbomen hun vruchten nu nog wat zwaarder laten worden, maar de kersen al volop te krijgen zijn. Bij de laatste clubavond bleek al, dat er animo genoeg zou zijn om te gaan rijden en dat was zo bij de start. Dertien man stonden klaar en Rene zou onderweg nog aanhaken. Stuk snelweg A-15 richting Gorinchem en daarna werd de dijk van de Linge opgezocht. Lekker rustig rijdend door Heukelum, Gellicum, Rhenoy, Acquoy, Beesd naar Buren. Bochten genoeg. Na een uurtje toeren werd de koffiestop gehouden bij een mooie lokatie aan de Linge, waar je tevens motorbootjes kon huren. Na de koffie richting Maurik, Ingen, Ommeren en bij Kesteren was het keerpunt en werd de dijk van de Waal opgezocht. Iets voor IJzendoorn werd de lunch gebruikt bij een lokatie, waar we eerder al eens geweest waren. Na de lunch de bochtige Waalbanddijk afgereden en onderweg nog een fotograaf zien liggen, die foto’s maakte voor de Facebookgroep de Motorrijders. Ik ben benieuwd of foto’s van ons op hun site te zien zullen zijn. Helaas was een groot gedeelte van de Waalbanddijk afgesloten. De dijk wordt verhoogd en verstevigd en ik denk, dat het nog wel wat jaartjes gaat duren, eer alles gereed is. Maakt deel uit van een soort Deltaplan om veel dijken in Nederland te verhogen en te verstevigen, omdat het klimaat verandert. Maar ondanks dat werd de rit toch nog mooi en liep hij als een trein. Door Tiel heen ging het naar Opijnen, Varik en Heesselt om bij Waardenburg onder de A-2 door naar Haaften, Hellouw en Arkel te rijden.Vandaar naaar Hoogblokland, Hoornaar en Molenaarsgraaf. Weinig motorrijders, maar wel fietsers in deze omgeving, die rust uitstraalde. Door die rustige Alblasserwaard ging het naar Alblasserdam teneinde daar de grote weg huiswaarts te nemen. Zoals gezegd, de route liep zoals gepland en na 250 km. kon ik de Deauville op stal zetten. Ik neem aan, dat iedereen genoten heeft, ik tenminst wel, mede door onze vooroprijderd Peter, die het als aanvoerder nagenoeg foutloos deed, op een klein foutje na. En die is hem vergeven.
Peet