Het bestuur wenst alle leden en sponsoren fijne feestdagen en een gezond voorspoedig en veilig 2020.

De Pancakerit

Traditioneel is de laatste rit van de mc Flardinga de zogenaamde Pannenkoekenrit, zijnde de afsluiting van het toerseizoen. De bedoeling is dat er onderweg een restaurant wordt aangedaan, alwaar genoten gaat worden van een pannenkoek. Je hoopt natuurlijk ook, dat het weer op zo’n dag wil meewerken, omdat bij de vorige rit het zulk slecht weer was, dat er niemand was komen opdagen. Maar het KNMI had redelijk weer voorspeld, dus stonden er een 15-tal deelnemers bij het vertrek. Eigenlijk had ik er iets meer verwacht, omdat het toch de laatste rit zou zijn. De rit zou gaan via een paar bekende wegen in de richting van Zoetermeer en Waddinxveen. Zwammerdam werd aangedaan en langs het riviertje de Meije ging het naar Zegveld en Woerden. In het dorpje Meije stak plotseling een jong katje de weg over, maar dat haalde de overkant niet, want het werd aangereden door een man van ons clubje. Een smet op een toch wel voorspoedige en leuke rit. De koffiestop werd gehouden bij het vd Valk restaurant in Vianen en daar haakte Frank Jos, die als gids/vooroprijder optrad, af ivm verplichtingen thuis. Daarna zou ik het stokje van hem overnemen. Peter vertelde na de koffie, dat het pannenkoekenrestaurant op ongeveer een half uur rijden zou zijn en dan verwacht je dan ook, dat het restaurant op of langs de route zou liggen. Maar niets was minder waar en geen restaurant te bekennen, waar pannenkoeken geserveerd werden.De tocht ging verder langs de Lek en door een stukje Betuwe, door dorpjes als Rhenoy, Acquoy, Gellicum en over prachtige dijkwegen. Maar nog steeds geen pannenkoekenrestaurant. Het vervelende was ook, dat we geen andere restaurants tegen kwamen, ondanks het feit dat mijn Garmin vertelde, dat we ter hoogte van een restaurant zouden moeten rijden. Of het was gesloopt of niets wees op een restaurant, kennelijk was de Garmin in de war, maar ik had toch de laatste nieuwe bij Waypoint gekocht en de updates waren ook up to date. En als je dan verder rijdt door de Alblasserwaard, waar Gods woord nog heilig is en er bijna geen sterveling op de weg loopt of rijdt, blijken ook de restaurants voor een bak koffie ook nog dicht te zijn. Dus reden we maar verder en werd er ter hoogte van Alblasserdam nog even overlegd hoe verder te gaan. Maar de meesten gaven er de voorkeur aan om maar naar huis te gaan, omdat het ongeveer 15 minuten rijden was. Helaas heeft de Pannenkoekenrit zijn naam niet waar gemaakt, maar ondanks dat, was het een mooie rit geworden. Kijken wat het volgende seizoen gaat brengen.

Peet

Eind september, het toerseizoen loopt op zijn einde, maar de weergoden hadden beloofd dat het fantastisch toerweer zou gaan worden, met veel zon en hoge temperaturen. De Gekkenrit zou door het groene hart van Nederland voeren met als verste punt Weesp. 12 man/vrouw aan de start en al gauw bleek, dat mijn Garmin behoorlijk afweek met die van de vooroprijder Frank Jos. Waar hij bij mij direct de snelweg op wilde, wilde de Garmin van Frank Jos iedereen de schoonheid van Schiedam en Overschie laten zien. Uiteindelijk kwamen wij toch wel terecht in de binnenlanden van Zoetermeer en omstreken. Via Bodegraven ging het naar Zwammerdam en bij de bekende koffiestop in Noorden werd halt gehouden voor de koffie met verse appeltaart. Volgens de eigenaar kwam de taart rechtstreeks uit de oven, want hij viel van versheid uit elkaar. Je kon wel merken dat het een van de laatste mooie zondagen van het jaar was, want het was behoorlijk druk op de weg met auto’s, motoren en fietsers. Soms was het tempo slaapverwekkend. Henk zei dat deze rit eigenlijk op een stille, koude zondag gereden had moeten worden. Kon je tenminste tempo maken, een heel verschil met twee weken geleden, toen de wegen in Duitsland voor ons alleen waren, bij wijze van spreken. De rit zelf was mooi, maar af en toe schoot het niet op. Zeker in de buurt van de Loosdrechtse Plassen, waar we ons weer konden vergapen aan de stulpjes van de happy few van Nederland. Daar waar de Andre Hazessen, de John de Mollen, de Linda de Mollen en meer van dergelijke personen wonen. Oprijlanen bij huizen waar jij een vliegtuig op kan laten landen. Met echt hard werken kan je dit niet verdienen. In Nieuw Loosdrecht werd bij een knappe zaak de lunch gebruikt, waarna het richting Schiedam/Vlaardingen/Maassluis ging. Nog twee ritten en dan is dit seizoen ook weer teneinde, even afwachten hoe het weer gaat worden. Peet

Voor de 11e keer ging mc Flardinga op stap en voor de tweede keer naar hotel Fünfmädelhaus in Lambertsberg (Eifel). De heenweg gaf de nodige regen, de vrijdag met een rit naar Luxemburg was perfect motorweer met een hele mooie tocht. De zaterdag begon met regen en maar even afwachten wat het zou gaan worden, maar uiteindelijk is iedereen in groepjes gaan rijden. Het zou een mooie tocht geworden zijn, als het weer maar had willen meewerken. Vooral de laatste twee uur was het bar en boos en kwam iedereen verzopen aan bij het hotel. Ook de thuisreis zou niet geheel droog verlopen. Gelukkig kunnen we toch terugkijken op een gezellig weekeinde, vooral de avonden maakten veel goed. Ik denk dat de eigenaar wel op wintersport vakantie kan. Helaas waren er toch wat nare voorvallen te betreuren. Anja en Diana slipten simultaan bij het wegrijden bij een kruising door een oliespoor, waardoor de hun voertuig een salto maakte met als gevolg een pijnlijk been voor Anja en Diana schade aan de Piaggio. Veel erger was het voor Nils, die bij de thuisreis een schuiver maakte met een op twee plaatsen gebroken pols als resultaat. De pols moet in het gips en hopelijk is hij snel weer de oude. En last but not least kwam Peter tot de pijnlijke ontdekking, dat een onverlaat bij het tanken zijn Garmin van de motor had gepikt, waardoor voor hem ook dit weekeinde geen happy end heeft gekend. Laten we er van uitgaan dat het 12e motor weekeinde in 2020 zonder al deze ellende zal gaan verlopen. Ik twijfel er niet aan dat Peter een mooi stekkie zal gaan vinden. Nogmaals namens alle deelnemers, bedankt Peter voor het organiseren.

Peet

Traditioneel wordt er door de c Flardinga elk jaar een familierit georganiseerd en dat is om familieleden, vrienden en bekenden kennis te laten maken met toerritten in clubverband om zodoende het leden aantal wat op te krikken. Dat is altijd een redelijk korte rit, want aansluitend is de alom bekende BBQ. Deze keer was de rit richting Zuidhollandse en Zeeuwse eilanden. Ik vermoedde wel dat het druk op de weg zou gaan worden, want er was zowaar een hittegolf voorspeld. Zestien/zeventien personen aan de start( waaronder gold old Koos, die wel aan tijdje niet gezien hadden) en al gauw bleek dat de groep niet bij elkaar zou blijven, want het eerste stukje gaf nogal wat verkeerslichten. De groep zou in meerdere groepjes uit een vallen. Met een groep van 7 man ging het richting Voorne/Putten om via de Haringvlietsluizen naar Goedereede en Ouddorp te riujden. Verschrikkelijk druk was het op de Brouwersdam, waar de campers en caravans letterlijk bumper aan bumper tegen elkaar stonden. De koffiestop was vlak naast Scharendijke, waar we de rest van de ploeg aan troffen. Na de koffie ging het verder over Schouwen/Duiveland en de rit ging door kleine dorpjes (Den Osse, Brouwershaven, Sirjansland, Dreischor) en nog een paar van die pareltjes, leuke weggetjes, smalle dijken, kortom een mooie rit. Na thuiskomst even opfrissen en daarna naar de BBQ bij de vtv Zuidbuurt en Theo de barman had al het nodige voorwerk gedaan. 32 man/vrouw hadden zich opgegeven, waaronder het deze week lid geworden Erik met zijn vrouw. Die hadden een paar keer meegereden als gastrijder, waren uiteindelijk lid geworden en hadden meteen aangeschoven bij de BBQ. Ik hoop dat ze het naar hun zin hebben gehad, want aan de BBQ zelf was niks mis mee. Nico had voortreffelijk zijn best gedaan en er was ruimschoots genoeg aan vlees, salades, brood en sausjes. Jan en Bert ontfermden zich over het schroeien van het vlees en deden dit met verve. Niemand kwam te kort. Tot besluit was er weer het mc Flardinga toetje, de bekende wafels met aardbeien met daarop een toefje (voor sommigen een toef) slagroom. Al met al weer een geslaagde dag, mooi weer, een fijne toertocht en een gezellige BBQ, wat wil je nog meer.

Peet

De Glind op 11 augustus 2019

Deze zondag zou de rit naar het gehucht de Glind voeren, een boerendorpje onder de rook van Barneveld. 10 man en een vrouw stonden bij de start en zoals gewoonlijk, als je naar iets leuks wilt, zul je een aantal kilometers over de snelweg moeten. Maar bij Utrecht werd de afslag genomen naar Houten en dan binnendoor richting Odijk. Leuke smalle wegen met genoeg bochten en vooral dat stukje tussen Odijk en Driebergen sprong er uit. Ik was er nog nooit geweest, maar het was perfect voor de motor. Bij de beroemde pyramide van Austerlitz werd de koffiestop gehouden, maar volgens Theo was die koffie niets anders dan opgewarmd slootwater, dus ik sloeg maar over. Na de koffie door de bossen van de Utrechtse heuvelrug richting Maarn en Woudenberg om tenslotte via Leusden-zuid bij het verste punt van de route te komen, namelijk het dorpje de Glind. Scherpenzeel en Renswoude werd nog even aangetikt om langs kasteel Amerongen te rijden naar het veerpontje naar Eck en Wiel. De Nederrijn werd bevaren en na die oversteek werd het tijd voor de lunch. Die werd genuttigd bij het restaurant De Kletskop en wat daar voorgeschoteld werd, was niet normaal. Dikke boterhammen met beleg. Ze hadden zelfs een super uitsmijter met maar liefst 7 eieren, een adres om te onthouden. Nadat de magen goed gevuld waren, werd de tocht hervat en ging het richting Zoelmond en Culemborg. Daar ben ik afgehaakt en ben ik via de grote weg naar Schiedam gereden, terwijl de rest de rit heeft afgemaakt. Om 15.30 uur kon ik de motor in de garage zetten en stonden er toch 255 km.op de teller. Het was een mooie rit door een soms schitterende omgeving.

Peet

De Lek- en Lingetocht (door Peet van K.)

Deze keer stonden de Lek en de Linge op de toerkalender. Zatardag voorafgaand waren de temperaturen op tropen niveau, maar de zondag zou het aangenamer gaan worden, dus het doorwaaij-jasje maar aangetrokken. En inderdaad, het was heel aangenaam om met de motor op stap te gaan. Bij het vertrek zag ik twee nieuwe gezichten, een echtpaar dat zich door Peter de V had laten overhalen om een keertje mee te rijden met de mcFlardinga. Ik hoop dat deze tocht hen goed bevallen is en dat we er misschien twee nieuwe leden aan over hebben gehouden. Na vertrek een stukje grote weg tot aan de voet van de Brienenoordbrug om daar links af te slaan naar de Algerabrug. Bij Krimpen links af en een tijdje de oever van de IJssel gevolgd tot aan Gouderak. Mooie weg met bochten en gelukkig niet al te druk.Haastrecht werd aangedaan en langs het riviertje de Vlist naar een restaurant aan deze rivier. De kastelein was nog bezig met de opening (hij was nog dicht, maar wilde wel dit clubje van koffie voorzien in afwachting van zijn personeel). Na de koffie naar de veerpont bij Schoonhoven en langs de Lek naar Streefkerk. Vandaar ging het door de Krimpenerwaard door o.a. Oud-Alblas, Bleskensgraaf, Molenaarsgraaf, Giessenburg naar Hoornaar, waar bij een restaurant gestopt werd voor de lunch. Mooie omgeving, schitterende huizen en hele mooie bochten, het was echt genieten. In Hoornaar reed Nico meteen door richting Maassluis, terwijl ik na een kopje koffie ook mijn biezen pakte, omdat ik afspraken had met het thuisfront. Ik weet dus niet hoe de rit verder verlopen is, maar ik weet zeker dat iedereen genoten heeft en dat we ons gelukkig mochten prijzen dat de temperaturen zodanig waren, dat we niet gekookt van de motor afvielen.

Rondje Breda.

Vaderdag, 16 juni stond er een rit richting Breda en omstreken op de kalender. Ik was benieuwd of de kinderen de baas waren en dat de vaders thuis moesten blijven. Maar dat viel gelukkig mee, 12 man en de dochter van Nico. Aanvankelijk ging het over een stuk snelweg, maar na het Hellegatsplein ging het binnendoor. Leuke weggetjes, redelijk stil zo ging het richting zuid-west Brabant. We waren er al vaker geweest, maar toch zag ik weer plekken, waar we nog nooit geweest waren in de omgeving van Rijsbergen. Dat stukje is bekend om zijn aardbeienteelt en dat kon je op sommige plekken goed ruiken. Maar ook het land van de varkens en die lucht prikkelde ook de neusgaten. In Galder werd na 100 km de koffiestop gehouden bij een leuke cafeetje dat vooral een pleisterplaats is voor de fietsers. Na de koffie werd besloten om de lunch over te slaan, omdat het grootste deel van de route toch al achter de rug was en om ook het thuisfront tevreden te stellen. Onder andere werden Lage Zwaluwe en Drimmelen aangedaan. Aangezien de A16 richting Dordrecht was afgesloten moest er weer via de A-19 huiswaarts worden gereden. Je kon merken dat dat de enige weg was richting Rotterdam/Dordrecht, want het was file rijden. Maar uiteindelijk kon na ruim 220 km. de motor van zijn welverdiende rust gaan genieten en kon ik thuis een flesje bier open trekken. Het was een mooie rit en ik heb weer schitterende huizen mogen aanschouwen. Jaloers? Ik? nee hoor, maar ik ben als een dubbeltje geboren en zal nooit een kwartje worden.

Peet

Zondag 2 juni stond de Veluwe gepland om daar weer eens een bezoek te gaan brengen. Die dag zou het ook zeer warm worden en ik was benieuwd naar het aantal deelnemers. De BBQ zou wel eens spelbreker kunnen zijn en ook zouden er mensen zijn, die het te warm zouden gaan vinden op de motor. Al met al stonden er maar 7 deelnemers bij de start., te weten Andre S, Siem, Ferenc, Hans H, Derk vd V, Hans vd B en ik. Andre zou de gids gaan worden, maar die hield kennelijk van flinke snelheden, want de snelheid volgens het RVV was niet aan hem besteed. Aangezien Derk, Hans vd B en ik niet later vergast wilden worden op een schrijven van het Justitieel Incasso, hielden wij ons wel aan de maximum snelheden. De andere vier zagen we pas terug bij Zeist, waar zij de verkeerde afslag hadden genomen, terwijl wij doorreden naar Amersfoort. Bij Leusden verlieten wij de snelweg en toen kon het genieten beginnen. Slaperige dorpjes, zoals Woudenberg, Scherpenzeel, de Glind werden aangedaan. Prachtige weggetjes, heel stil, nog weinig fietsers, ik kan me wel voorstellen, dat dit stukje Nederland geliefd is bij vakantiegangers en dagjesmensen. Via Lunteren naar de Harskamp om een koffie adres te vinden. Een minpunt van het vroeg vertrekken (09.00 uur) is dat er bijna geen horeca gelegenheden op zijn, maar in de Harskamp was een uitbater bezig zijn terras op te bouwen en op ons verzoek wilde hij wel voor de koffie zorgen. Op het moment dat wij wilden vertrekken, kwamen de andere vier leden van Flardinga juist aanrijden en zij gingen ook aan de koffie. Gedrieën gingen wij op stap richting Apeldoorn en Hoog Soeren en je kon wel zien dat het drukker ging worden, vooral met fietsers. De omgeving was schitterend en dit was Nederlands op zijn mooist. Bij Radio Kootwijk liep de weg dood (ondanks dat Garmin zei, dat het wel kon). Via Elspeet, Ermelo en Putten ging het verder, om in Terschuur bij Barneveld aan de lunch te gaan in een mooie omgebouwde boerderij. Na de lunch werd de grote weg bij Hoevelaken opgezocht. Vlak bij Rotterdam was het voor mij nog even billen knijpen, omdat de benzine toevoer haperde en ik tot twee keer toe aan de kant moest. Hans vd B bleef keurig achter mij staan wachten. De benzinekraan staat altijd geheel open, maar kennelijk ging het overschakelen naar reserve niet helemaal volgens het boekje. Een paar keer schudden en daarna kon ik de benzinepomp halen en daar ging er toch maar 15 liter in na 340 km. Al met al een kleine kras op een toch wel hele mooie rit over de Veluwe.

Peet